(ابراز انزجار از سبک نه چندان پخته و نا فرم غزل پست مدرن)
شهره بودن به «انقلاب کلام»!
شعر گفتن به زور می ارزد؟؟
از «غزل های پُست مادِرنی»
تن حافظ به گور می لرزد...!
با زبان خودت به تو گفتم
با زبان مهندسانه ی تو
با همین وزن های سَرسَری ات
قافیه های بی بهانه ی تو
شرم یک جامعه است پشت سرت
حرمت سال های پیش از این
تو کتابت پر از وقاحت و بس
گرچه با عکس هم کنی تزئین!
دلخوشی از غرور چند نفر
که تنوّع برایشان کافیست
که بپاشی ز هم قواعد را
و بخندی بجایشان، کافیست!
بی هوا هرچه نوست، زیبا نیست
شرط نوآوری؛ وفاداریست...
لنگ جوراب روی کفش پوشیدن
تازگی نه، نشان بیماریست...!
.:: آریا.ا.صلاحی ::.
بعد از تو 
