خرّمی از اینکه ماهی را سپر کردی به خیر

غافل از اینکه پس از این ماه، ماهی دیگر است

دلخوشی بیهوده کز این چاه بیرون میروی

یوسفا! کاخ زلیخا نیز چاهی دیگر است

ظالمان با تکیه بر شمشیر بر ما چیره اند

تکیه بر نادانی ما، تکیه گاهی دیگر است

بر سرِ ما یا به زور و یا ز ضعف پیشیان

اینهمه شاه آمده، این نیز شاهی دیگر است

آخرین راه رهایی؛ بانگ آزادیست، نه!

این که خود را میزنی بر خواب، راهی دیگر است...

.: آریا.ا. صلاحی – 30/10/1392 :.

هرکس مرا از دید خود تعبیر کرد و اینچنین

گاهی خود شیطانم و گاهیم انسان می شوم...

(آریا - موج پارسی)

مـرا از مــرگ ترساندند و از تبـعید و زندانی

کجــای این خراب آباد را زنـدان نمی دانی...؟

( آریا- مجموعه اشعار موج پارسی )

لینک دانلود «موج پارسی» از سایت کتابناک:

دانلود کتاب

بوی بهبود

در چنین ظلمت پر درد که جان است در آن

هرچه دیدیم زیان بود و زیان بود و زیان!

کس به احقاق حقش هیچ تلاشی نکند

که بدوزند دهان و ببرانند زبان

«از من اکنون طمع صبر و دل و هوش مدار»

در خرابات کجا طاقت هوش است و توان؟

در جهانی که همه اهل، به خود مشغول اند

دلخوش یاری مستان و خماران نتوان!

گُل ما مُرد، وفا مُرد، صبا رفت ز دیر

بوی بهبود کجا بود ز اوضاع جهان؟

«آریا» بست دو چشم و بگرفتست امید

حافظا! باز نچرخید به ما چرخ زمان...

.:: آریا.ا.صلاحی - مجموعه اشعار موج پارسی ::.

لینک دانلود مجموعه اشعار وطنی من.

پیش از این لینک دانلود همین کتاب رو گذاشته بودم،

منتها صفحه آرایی نه چندان مناسب و فونت های ناخوانایی که استفاده شده بود

خوندن اشعار رو سخت کرده بود.

این فایل یه ظاهر ساده تر و فونتی خوانا تر داره. امیدوارم بپسندین/  ممنون  :)

          دانلود مستقیم

بشنـو از مـن کـشور نیکـو دیــار پـارسی

بشنو ای میراث پاک شهریار پارسی

هرچه بودی، هرچه گفتی، هرچه کردی نیستی

ما نمی دانیم ای مهد تمدّن کیستی

مـا بدون سلـطه ی اعرابیـان درمــانده ایم

سالها این را درون درسهامان خوانده ایم

کافرند آنانکه بر شرک عرب شک کرده اند

اینچنین از کودکی در ذهنمان حک کرده اند

ما فنا گشتیم و پنهانی صدایت میکنیم

جانمان را در شعار خود فدایت میکنیم

فَروَهر را با نخی ما زینت جان میکنیم

ادّعای فرّ ایرانی بدینسان می کنیم

پس چرا دانیم خود را در صفای خود سهیم؟

با چه رویی پایمان در خاک پاکت می نهیم؟

گر هزاران آیتی آید همینیم و همین

اینچنینیم اینچنینیم اینچنینیم اینچنین

آریا را بخش گر مُرد و تو را نی کرد شاد

باز امّا آنکه نابودت بکردا نیست باد

سوز دل

دل دیوانه میخواهد شکایت را بیان دارد

ز سوز آن کهن دردی که از جور جهان دارد

نمی دانم چنین رنجیده از بهر چه میسوزد؟

که با هر باز دم سینه، چنین آه و فغان دارد

ببندی چشم و بگشایی، موی و دندان یکی بینی

از این دنیا هراسانم، چه تعجیلی زمان دارد؟

فریب لحظه ای نیکی مخور، کین چرخ بی پایان

پس هر گلبهار خود، زمستان و خزان دارد

نه جمشید اندر این دنیا بیاسود و نه درویشی

تو یک خوبیش می بینی، بدان صدها زیان دارد

همان بِه چشم بر بندی در این دنیای فرسوده

که این دِیر گناه آلود، خوی وحشیان دارد

تو را ای آریا شوریست، کاندر جان نمی گنجد

به پا خیز و به فریاد آر، زین دل تا که جان دارد

................................

(آریا - خرداد 1390 خورشیدی)

فرهنگ اجباری

فریبم میدهی امروز با نیرنگ و با زاری

ولی خیرم نه میخواهی، نه چشم دیدنم داری

به هیچ و پوچ میخوانی مرا، امّا نمی بینم

ز آیینت جز این چیزی، جفا و مردم آزاری

مرا روح اهورائی و جان پارسی باشد

چرا بیهوده درآیم به آیین گنه کاری؟

نخواهد کرد مکر تو رسوخی در وجود من

ندارم هیچ احساسی به این فرهنگ اجباری

به کیش و دین و تاریخت نگاهی کن که می بارد

ز برگه برگه ی دفتر، مرا عزّت، تو را خواری

بنای عشق ایرانی هزاران سال می ماند

به مِهر داریوش و هوش و تدبیر خشایاری

کنون از آریا بشنو و صبح روز آینده

خروش پارسی بین و شعار نیک پنداری!

به پشتیبانی کشور

تو را میخواهم ای ایران، که فرهنگی غنی داری

بنازم این تمدّن را، نه پستی دارد و خواری

تو را میخواهم ای ایران، به ایمان کهنسالت

بنازم اعتقاداتت، به نیکی کرد و پنداری

تو را میخواهم ای ایران، به کیش نیک یک خواهی

بنازم کیش و آیینت، نه تحمیلی نه اجباری

تو را میخواهم ای ایران، به منشور حقوق تو

بنازم این شفقّت را، که چونان ابر میباری

تو را میخواهم ای ایران، به شور عید نوروزت

بنازم سوگ هایت را، بدون مردم آزاری

تو را میخواهم ای ایران، به این پوشش، به این عفّت

بنازم این توازن را که در هر امر خود داری

بیا ای آریا سیرت، به پشتیبانی کشور

بپا داریم فرهنگش، بدون سهل انگاری