نکته ی نخست راجع به ادبیات دیداری و نوشتاری امروز ایران،کلیشه ای بودن موضوعات است؛ رمان ها و فیلم های ما اخیراً سعی بر به تصویر کشیدن موضوعاتی تکراری با رنگی متفاوت و از نگاهی نو داشته اند.همان موضوعات همیشگی فرزندی پرورشگاهی در پی والدین حقیقی؛ درگیری، خوردن سر به جایی و رفتن به کما و در نهایت زاری و دعا و معجزه، آشتی پس از سالها قهر خانوادگی، عشق دونفر از دوطبقه ی اجتماعی متفاوت و درنهایت حل شدن مشکلات و... ، عشق یک طرفه، عشق مجازی و عواقب آن و...
نکته ی دوّم؛ شخصیت ها هستند؛ ادبیات ایران هنوز هم به شدت پایبند به دو اصل خیر و شر است! شخصیت ها محدود به دودسته ی خوب و بد (و اخیرا به ندرت سه دسته ی؛ خوب و بد و خاکستری) میشوند. خوب ها از همه نظر، چه اخلاقی چه دینی، چه روانی، چه اجتماعی و حتّی از نظر ظاهری و نام هم خوب و فرشته صفت اند! درحالی که تربیت نادرست، بی دینی، مشکلات اخلاقی و روانی، ظاهر زشت و نام های نامناسب، همه و همه به شخصیت های بد داستان ها تعلق میگیرند.
دسته ای از شخصیت ها فرشته صفت و دسته ای دیگر شیطان صفت اند، یکی دونفری هم که ممکن است خاکستری به نظر برسند، در اواسط یا پایان داستان متحوّل شده و به دسته ی اوّل می پیوندند!
مسئله ی سوّم هم سیر داستان ها و پایان های قابل پیش بینی آن هاست؛ (چه پایان کلّی، چه پایان یک رخداد کوتاه در مسیر روایت). علاوه بر این به جرئت میتوان گفت که حدود 90% داستان ها و فیلم ها به خوبی و خوشی به پایان می انجامند.
تمام موارد ذکر شده با اصل واقعیت زندگی مغایرت دارند! همیشه تمام به کما رفته ها با معجزه به زندگی برنمیگردند، تمام قهرها به آشتی نمی انجامند، تمام مشکلات عاشق و معشوق حل نمی شود، تمام عشق های مجازی به سرانجام ناگوار نمی انجامد، انسان ها محدود به دو دسته ی خوب و بد نیستند، حتّی درطول یک خط عمودی از بد به خوب هم درجه بندی نمیشوند، صرفا هرکس نامش زهرا باشد؛ مادری دلسوز با چادر نمازی سفید ، و هرکس تیمور باشد؛ خلافکاری خرده پا نیست! و... .
آریا.ا.صلاحی
10/16/ 1391خورشیدی
اساطیر کوچک 
.gif)
